Na FB jestem w grupie „multi rodziców”. Są tam też mamy trojaczków – chyba wszystkie urodziły po 30, 31. tygodniu ciąży. To dlaczego ja nie dałam rady?
Do końca życia sobie tego nie wybaczę Najbardziej boję się o Alę. Ania sobie poradzi, nawet jeśli nie będzie widzieć. Wierzę w to. O Olku nie wspominając – chłopak wylizał się ze wszystkiego. Szczęściarz. A Ala… głębokie niedotlenienie mózgu
Jak mawiała nasza pani dr: „Medycyna to nie matematyka. Tu nie zawsze 2 x 2 = 4.” Musimy wierzyć, że mała sobie poradzi. No to wierzymy. Choć czasem ta wiara wisi na włosku. Dodatkowo teraz podejrzewam u Alicji NOP po szczepieniu na tężec, krztusiec i błonicę Nie ma z Nią kontaktu wzrokowego, nie uśmiecha się, ma nadmierne napięcie mięśniowe. Nie wiem, czy będę Ją nadal szczepić (ani pozostałą dwójkę). W poniedziałek mamy wizytę u neurologa. Już denerwuję się tym, co usłyszę. Ale jednocześnie nie mogę się doczekać. Może wreszcie dowiem się, jakie są rokowania? Choć jak znam życie, usłyszymy: „Potrzeba czasu, żeby coś było wiadomo”. Czas… Szkoda, że nie da się go cofnąć…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz