Pojawiło się kilka komentarzy pod moim wczorajszym wpisem (http://milosc-do-potegi-trzeciej.blog.pl/). Pisałyście (akurat same panie 
), że macie podobne odczucia do moich i że to nie chodzi o niepełnosprawność, a o sam fakt posiadania dzieci. Bo zmienia się tryb dnia, każdy ma milion spraw na głowie i nie ma czasu na spotkania towarzyskie. Może i racja.
Ale jestem z pokolenia lat 80-tych i nie pamiętam, żeby nasi rodzice siedzieli w domach w sobotnie wieczory. A przecież też mieli dom, rodzinę, obowiązki. Jednak znajdowali czas na spotkania z innymi ludźmi nie tylko w czasie pracy, czy w kolejce po papier toaletowy (no dobra, tu pojechałam, nie pamiętam kolejek ) A ile razy jest tak, że mieszkamy obok siebie, a widujemy się tylko przypadkiem na ulicy? Trafnie rzecz ujęła Magda w jednym z komentarzy. Gdy u nich w domu pojawiło się dziecko, to ona proponuje znajomym spotkanie. Pomyślałam, że może właśnie o to chodzi. Może powinnam zrobić pierwszy krok? Może ktoś chciał do nas wpaść, ale bał się, bo przecież dzieci są malutkie i po przejściach, to nie chciał nam sprawiać kłopotu? Nie ma na co czekać. Wykonałam już pierwszy telefon 
Olu, po Świętach się widzimy?
), że macie podobne odczucia do moich i że to nie chodzi o niepełnosprawność, a o sam fakt posiadania dzieci. Bo zmienia się tryb dnia, każdy ma milion spraw na głowie i nie ma czasu na spotkania towarzyskie. Może i racja.Ale jestem z pokolenia lat 80-tych i nie pamiętam, żeby nasi rodzice siedzieli w domach w sobotnie wieczory. A przecież też mieli dom, rodzinę, obowiązki. Jednak znajdowali czas na spotkania z innymi ludźmi nie tylko w czasie pracy, czy w kolejce po papier toaletowy
(no dobra, tu pojechałam, nie pamiętam kolejek ) A ile razy jest tak, że mieszkamy obok siebie, a widujemy się tylko przypadkiem na ulicy? Trafnie rzecz ujęła Magda w jednym z komentarzy. Gdy u nich w domu pojawiło się dziecko, to ona proponuje znajomym spotkanie. Pomyślałam, że może właśnie o to chodzi. Może powinnam zrobić pierwszy krok? Może ktoś chciał do nas wpaść, ale bał się, bo przecież dzieci są malutkie i po przejściach, to nie chciał nam sprawiać kłopotu? Nie ma na co czekać. Wykonałam już pierwszy telefon Olu, po Świętach się widzimy?
Kochani, może każdy wykonałby taki telefon? Do koleżanki, do kuzyna, sąsiadki… Darujmy sobie wieczorne zakupy, proszek do prania nie ucieknie, kupicie go jutro, a i pranie można wstawić na drugi dzień. Uwierzcie mi, świat się przez to nie zawali! Spotkajmy się raz w tygodniu. Kawę chyba każdy ma w domu Nie trzeba szykować wielkiego przyjęcia! Wiecie jak byłoby fajnie? Coś w jak tej reklamie z fioletową krową, która uczy ludzi delikatności Spróbujmy!
Spotkajmy się raz w tygodniu. Kawę chyba każdy ma w domu Nie trzeba szykować wielkiego przyjęcia! Wiecie jak byłoby fajnie? Coś w jak tej reklamie z fioletową krową, która uczy ludzi delikatności Spróbujmy!
A dziś miałam takich pomocników przy pisaniu (skończyło się pierwszą bójką Ani i Olka )
(skończyło się pierwszą bójką Ani i Olka )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz