Tylko w szpilkach będzie mi trudno pchać wózek, to kwestia braku odpowiedniego podparcia stopy 
Na szczęście nie jest aż tak źle Mamy jeszcze trochę prywatności Jednak ludzie często zwracają na nas uwagę, zagadują. A wtedy słyszymy 11 najczęstszych tekstów:1. „Czy to trojaczki?” Nie. Wyprowadzam na spacer dzieci swoje i sąsiadki. Sorry, może jestem złośliwa, no ale skoro wiozę w wózku troje dzieci, na oko widać, że w podobnym wieku, to co to może być?
2. „Potrójne szczęście!” No tak
W totolotka już nie gram. Przecież trojaczki, to jak szóstka w lotto 3. „Potrójne obowiązki!” Cóż… Trudno mi się z tym nie zgodzić.
4. „Gdzie pani je pomieściła?” Hymmmm… Ja akurat nie pomieściłam
5. „Współczuję!” Oooo! Tego nienawidzę! Nie raz musiałam się ugryźć w język, żeby czegoś nie odpowiedzieć. Bo czego tu współczuć? Ja bym raczej zazdrościła, a współczuję wszystkim tym, co tak mówią, bo nigdy nie zaznają takiego szczęścia, jak my
6. „Ale ma pan działo!” I różne wariacje na temat męskości Arka
Tak, nawet obcy ludzie potrafią w ten sposób komplementować 7. „Jak sobie radzicie?” Jakoś musimy, nie mamy wyjścia. Chyba każdy by sobie poradził, przecież nie zostawimy bez opieki jednego z dzieci i nie zajmiemy się tylko dwójką
8. „Przydałaby się trzecia ręka” No, przydałaby się, ale chyba już nie wyrośnie
9. „Od razu wiedzieliście, że będą trojaczki?” Mamy XXI wiek, usg i te sprawy. Teraz mnoga ciąża chyba nie jest już niespodzianką przy porodzie?
10. „Macie w rodzinie trojaczki lub bliźniaki?” Nie mamy. Jesteśmy pierwsi. Następne pokolenia, strzeżcie się
11. „To naturalne poczęcie, czy leczyliście się?” Dlaczego ludzie (nawet obcy!) o to pytają?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz